<<Ανίσως εσύ, Παναγία Θεοτόκε,δέν έπαυσες να μεγαλύνεις τον Κύριον,πόσο μεγαλύτερον χρέος έχουμε εμείς οι ανάξιοι να μεγαλύνωμεν Εσένα όπου άλλαξες την γήν είς Παράδεισον και την κατάραν της Ευάς εις ευλογίαν,και εμάς τους ανθρώπους,απο θνητούς εις αθάνατους υίους του Θεού!
Ναί,σε μακαρίζομεν και δεν θα πάψουμε να σε υμνολογούμε,προστάτρια των δυστυχισμένων,ελπίδα των απελπισμένων,άγκυρα των θαλασσοδαρμένων,σεμνόν καύχημα των Ορθοδόξων Χριστιανών.
Σώζε άεί,Θεοτόκε την κληρονομίαν Σου.Αποσκέπαζε την φτώχη σου χώραν μας όπου αγαπά το
άγιον προσωπο Σου περισσότερον απο κάθε τι είς τον κόσμον,επειδή ειναι βασανισμένη όπως είσαι και Εσύ,και δια τούτο η αγάπη της ειναι πονεμένη αγάπη.Δι"εσένα εχει κτίσει εκκλησίες και ερημοκκλήσια παντου εις τα βουνά,εις τους κάμπους,εις τις ακρογιαλιές,εις τις πολιτείες ,κι"εβαλε μέσα ως θησαυρό ατίμητο το άγιον εικονισμά σου.
Η χρυσοκέρινη όψις σου δεν ειναι καποία ζωγραφιά δια να σε θυμώμαστε μοναχά,όπως κανουμε δια τα αγαπημένα μας πρόσωπα,αλλά εικόνισμα ένθεον και θαυματουργόν..
Από την χάριν σου τα πτωχά σπίτια μας γεμίζουν χαράν,γινονταί παλάτια.Η στεριά και η θαλασσά μας άγαλλόνται.Οι πτωχοί γίνονται πλούσιοι.Οι δυστυχισμένοι γινονταί χαρούμενοι.
Άπας γηγενής σκιρτά τω πνεύματι λαμπαδουχούμενος>>.
ΦΩΤΗΣ ΚΟΝΤΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου