Zougla.gr

Παρασκευή 26 Απριλίου 2013

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥΣ

    ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ   ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ


ΣΙΜΩΝ Ο ΚΥΡΗΝΑΙΟΣ Η ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΒΟΗΘΗΣΕ ΤΟΝ ΘΕΟΝ.



Υπάρχουν πρόσωπα στην Καινή Διαθήκη τα οποία, μολονότι διαδραμάτισαν κάποιο ρολό στο πασχαλινό δράμα,χάθηκαν από την ιστορία της χριστιανικής ζωής.Και ένα από αυτά είναι αναμφισβήτητα ο Σίμωνας ο Κυρηναίος τον οποίο όλοι οι ιερείς μιμούνται κατά την ακολουθία της Μεγάλης Πέμπτης μεταφέροντες τον Σταυρό του Χριστού,αλλά για τον οποίο δεν γνωρίζουμε παρα τις λίγες λέξεις που μας παραδίδουν τα συνοπτικά Ευαγγέλια
Αφού πιάστηκε από τους οπλοφόρους του Ναού τους οποίους έστειλαν οι αρχιερείς,ο Ιησούς μεταφέρθηκε κατά σειρά στον Άννα,έπειτα στον Καΐάφα τους Αρχιερείς και τέλος στην πολιτική εξουσία,τον Πόντιο Πιλάτο,ώστε να επικυρώσει απλώς την ετυμηγορία του θανάτου που είχαν επιβάλλει οι πνευματικοί καθοδήγητες του λαού. Ο Πιλάτος θα προσπαθήσει να σώσει τον Ιησού όχι μόνο διότι κατάλαβε ότι <<δια φθόνου>>του τον παρέδωσαν οι αρχιερείς ,αλλά και διότι η γυναίκα του τον είχε προειδοποιήσει τι πολλά<<έπαθε στον ύπνον δι'αυτόν>>.Ο φόβος όμως για τις τυχόν καταγγελίες των αρχιερέων προς την Ρωμαίικη εξουσία ανάγκασε τον Πιλάτο να παραδώσει τον Ιησού στους στρατιώτες να τον βασανίσουν και να τον σταυρώσουν.Οι στρατιώτες αφού τον βασάνισαν με ποικίλους τρόπους (<<έφεραν επ'αυτον όλη την σπείρα>>), τον ανάγκασαν να άρει τον σταυρόν του και να βαδίσει προς τον Γολγοθά.
Βασανισμένος,εξουθενωμένος, πληγωμένος ο Ιησούς με δυσκολία κουβαλούσε τον Σταυρό επιβαρυμένο με όλες τις αμαρτίες του κόσμου.Κατέρρεε σχεδόν σε κάθε πέντε-δέκα βήματα.
Κοντά Του βρίσκονταν περισσότερες γυναίκες που συνόδευαν την Μητέρα Του και μάλλον πολλά νεαρά άτομα που τον χλεύαζαν. Ολοί  οι Μαθητές Του είχαν εξαφανισθεί...Ξαφνικά εμφανίσθηκε ερχόμενος από τους αγρούς ένας γεροδεμένος αγρότης με τα δύο του παιδιά.Επρόκειτο για τον Σίμωνα τον Κυρηναίο και τα δυο παιδιά του ,Αλέξανδρο και Ρούφο.Οι Ρωμαίοι στρατιώτες δεν έχασαν την ευκαιρία και του έδωσαν την εντολή να κουβαλήσει εκείνος τον Σταυρό του Ιησού.Ο Σίμωνας πήρε στους ώμους του τον βαρύ Σταυρό και τον κουβαλήσε μεχρι τον τοπο της εκτελέσεως.Ήταν η μοναδική βοήθεια που δέχθηκε από άνθρωπο ο Θεάνθρωπος στο έργο της Σωτηρίας! Ο Άγιος ευαγγελιστής Ιωάννης επισημαίνει ότι ο Ιησούς κουβάλησε μόνος Του καθ'ολη την διαδρομή τον Σταυρό.Η παράβλεψη μπορεί να οφείλεται πιθανόν στο γεγονός,ότι ο Άγιος Ιωάννης δεν συνόδεψε την πομπή για τον Γολγοθά,αλλά έφυγε από την αυλή των αρχιερέων  και συνάντησε την Παναγία αργότερα στα πόδια του Σταυρού ,όταν και ο Ιησούς εμπιστεύθηκε την μητέρα του στην φροντίδα του αγαπημένου του μαθητή.
Μα ποιος ήταν αυτός ο Σίμωνας;Οι τρεις ευαγγελιστές(Μτ27.32,Μκ15,21-22 καιΛκ23.26)τον ονομάζουν<<Κυρηναιον>>.Η Κερύνεια (στα βόρεια της σημερινής Λιβύης)ήταν παλαιά Ελληνική αποικία, η όποια διέθετε μεγάλη παροικία Εβραίων.Η παροικία αυτή αριθμούσε ,κατά τον Δ'αιώνα π.Χ.περί τους 100.000 Εβραίους.Πολλοί από αυτούς έρχονταν κατ'ετος στα Ιεροσόλυμα για το Πάσχα των Ιουδαίων. Εκεί οι Κυρηναιοι κατείχαν και μια μεγάλη συναγωγή.Παρόμοιες παροικίες υπήρχαν και στην Αντιόχεια(πρ.11,20),όπου αργότερα οι <<Κυρηναιοι>>θα κηρύξουν το Ευαγγέλιο στους Έλληνες.Είναι πιθανόν ο Σίμωνας να είχε εγκατασταθεί στα Ιεροσόλυμα,εφόσον <<έρχονταν από τον αγρό>>.Πολλοί ερευνητές θεωρούν ότι ο Σίμωνας ,ως Λίβυος, ήταν έγχρωμος-μαύρος-γεγονος που θα εξηγουσε και την <<αγγαρευση >>του να άρει τον Σταυρό. Αλλα εκτος απο κάποιο Ρ ωμαιο πολιτη, οι Ρωμαιοι στρατιώτες δεν θα δισταζαν να υποχρεωσουν και οποιονδηποτε αλλον προς αυτή την αγγαρεια.
Για τον Σίμωνα,τον άνθρωπο αυτο που βοηθησε την δυσκολη στιγμη τον Θεανθρωπο,η Ιστορια δεν μας δινει και πολλες πληροφοριες.Το ετος1941 ,ενας αρχαιολογος ανακαλυψε σε κάποιο ταφο Κυρηναιων στην Κοιλαδα των Κεδρων ενα οστεοφυλακιο με την επιγραφη<<Αλεξανδρος ο υιος του Σίμωνος>>.Επειδη ο Ταφος χρονολογειται απο το ετος 70μ.Χ,οι ερευνητες θεωρουν οτι προκειτε για τον Αλεξανδρο τον υιο του Σιμωνος,ο οποιος μαζι με τον αδερφο του Ρουφο εγιναν Χριστιανοι και συνοδεψαν τους αποστολους Πετρο και Παυλο στην Ρωμη.
Μια αρχαία παράδοση λέει οτι κατά την διαδρομή προς τον Γολγοθα ο Ιησούς γύρισε μια φορα το κεφάλι Του προς τον Σίμωνα που ακολουθούσε με τον Σταυρό και τον ευχαρίστησε.Ο Σίμωνας αισθάνθηκε ξαφνικά οτι ο Σταυρός ελάφρυνε και η καρδιά του γέμισε απο χαρά.
Δέν έφυγε αμεσως. Παρέμεινε κοντά στον τοπο μεχρι το τέλος και φώναξε  μαζι με τον Ρωμαίο στρατιώτη,<<Πράγματι αυτος ήταν ο Υιός του Θεού>>.
Έπειτα βαπτίσθηκε χριστιανός, αλλά δεν κουβάλησε ποτέ αλλον Σταυρό στην πλάτη του.
 Ο καθένας απο εμας δέχεται στην πλάτη του κατα την βάπτιση το σημείο του Σταυρού.Από εκείνη την στιγμή ο καθένας μας γινεται ξανα αλλος<<Κυρηναίος>που δεν πρέπει να ζει πλεον για τον εαυτό του,αλλα για να αφιερώσει την κάθε στιγμη της ζωής του στον Χριστό,να γίνει η ζωή του εν τω Χριστώ ζωή..Και ο ζυγός αυτός του Χριστού δεν εναι βαρύς,αλλα ευκολοφόρετος<<άρατε τον ζυγόν μου εφ'υμας και μάθετε απ'εμου,οτι πράος ειμί και ταπεινός τη καρδία, και ευρήσετε ανάπαυσή ταις ψυχαίς υμών. ο γαρ ζυγός μου χρηστός και το φορτίο μου ελαφρόν έστιν>>.(Μτ11,29-30).
Δυστυχώς όμως ο καθένας μας κρεμάει πάνω στον αρχικό αυτόν Σταυρό,είτε δεξιά είτε αριστερά,χίλια βαρίδια και έτσι ο Σταυρός μας γίνεται ολοένα και πιο βαρύς μέχρι που τελικά εμεις γονατίζουμε από το βάρος του.Αλλα όσες φορές πέφτουμε,κάποιο αόρατο χέρι μας σηκώνει εμάς και το σταυρό μας και μας βοήθα να πορευόμαστε ξανά.Είναι ο Χριστός που,ανταποδίδοντας την βοήθεια του Σίμωνος, σηκώνει τον καθημερινό μας σταυρό,οδηγώντας μας όχι πλέον προς τον Γολγοθά αλλά προς την ουράνια Βασιλεία Του.


π.ΗΛΙΑΣ ΦΡΑΤΣΕΑΣ
ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΕΥΛΟΓΙΑ ΤΕΥΧΟΣ ΑΡΙΘ.119
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕΥΚΑΚΙΩΝ ΑΘΗΝΩΝ.

Δευτέρα 22 Απριλίου 2013

Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ..ΘΑΝΑΤΟΥ


ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΝΟ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΗΚΕ Ο ΚΑΘΑΓΙΑΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.
Ο ΕΣΤΑΥΡΩΜΕΝΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΠΟΥ ΟΔΗΓΗΣΕ ΣΤΟ ΘΡΙΑΜΒΟ.
ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΠΟΝΟΣ ΔΙΟΤΙ  ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΘΑ ΗΤΑΝ ΑΔΥΝΑΤΗ
Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ.

Οι συγκλονιστικές σκηνές των Παθών του Κυρίου εδειξαν οτι η ψυχη κατα την ανθρωπινη φυση της
αποβαινει ηρεμη και κραταια,ικανη να βασταζει την υπατη θλιψη και δυνατη να υπομενει καρτερικα και τον πλεον αφατο πονο.Οι στιγμες αυτες της μεγαλης οδυνης διδασκουν οτι η ψυχη στον αιωνιο πυρηνα της μενει ανεπαφη απο τα πληγματα του κοσμου:το θειο και το ανωλεθρο που ενοικουν σε αυτη μενουν αναλοιωτα απο τα τραυματα της γης.Αυτη ειναι η ουσια της χριστιανικης μακαριοτητας,που δοκιμαστηκε στο ορος των Ελαιων και εκπορευτηκε απο τον Σταυρο ως πνοη αιωνιοτητας.
Απο την αιωνιοτητα ειναι πλημμυρισμενη η θρησκευτικη ατμοσφαιρα της μεγαλης εβδομαδας,της εβδομαδας της καρδιας.Μεσα μας εχει τον θρονο της,την γεννηση της και τον θανατο της η αιωνιοτητα. Με τον λογισμο της νηφουσας καρδιας,με τη μεταφυσικη κινηση της ψυχης,συμμετεχουμε στα εσχατα,αχραντα Μυστηρια και βιωνουμε<<τας απαρχας των παθων>>και το λαμπροφορο τελος του θειου Δραματος.Δεν υπαρχουν παρομοιες σε τραγικο μεγαλειο σκηνες:Δειπνος Μυστικος σε φεγγαρολουστο κηπο,που θα τον διαδεχθει το προδοτικο φιλημα.Βαθυτατη αγωνια του θεανθρωπου,με συνεπεια το ξεσπασμα του:<<Πατερ παρελθετω απ΄εμου το ποτηριον τουτο>>.Η φωνη της σιγης και ο υπνος των μαθητων που διευκολυνουν να ακουγεται γυμνος ο καλπασμος της αγωνιας του Διδασκαλου.Ο θριαμβος της υλης, καθως ο ορμητικος μαθητης με τα πρωτα χαμογελα της αυγης θα αρνηθει τον Κυριο,ο αρχιερεας των Ιουδαιων θα σκισει εξαλλος τα ιματια του και οΠοντιος Πιλατος,ξεπλενοντας τα χερια του θα γινει η πιο κοκκινη μορφη της Ιστοριας.
Στην συνεχεια οι σκηνες του Παθους με την τραγικη του αποχρωση αποκλειουν καθε προσδιορισμο:Η Μαστιγωση,το ακανθινο στεφανι,οι στρατιωτες που φιλονικουν για τα ρουχα του Αθωου,το ανεβασμα στο Γολγοθα και στο Σταυρο μπροστα στα ματια της μανας Του και του μαθητη που τοσο αγαπουσε.Ο μητρικος σπαραγμος,που πεφτει σαν αστροπελεκι στην ψυχη της,καθως καταβαλλεται προσπαθεια να συγκρατηθει. Ο Θρηνος που ξεσπα σε βαθυ παραπονο,η κραυγη της Μανας<<που πορευη τεκνον;Τινος χαριν τον ταχυν δρομον τελεις;Δος μοι λογον,Λογε,μη σιγων παρελθης με ο αγνην τηρησας με,ο υιος και θεος μου>>.Η απλα υιικη απαντηση του Εσταυρωμενου<<τι δακρυεις Μητερ;μη παθω;μη θανω;πως ουν σωσω τον Αδαμ;Αποθου ουν,Μητηρ,την λυπην,αποθου και πορευου εν Χαρά>>Και ο επιλογος:Ο φοβερος σεισμος το <<τετελεσται>>,ο ενταφιασμος. Τωρα τιποτα δεν σαλευει στα αγια μερη.Θεια σιγη τονιζει τη γλυκεια παρουσια της σαγηνευτικης Του μορφης.Και απο το βαθος του μελιχρου οριζοντα καταφθανει η λαλια Εκεινου που εννοησε την πικρα του οφανου,το φως του τυφλου την παραξενη νοσταλγια του ασωτου.Εκεινου που εξαφανισε την ασχημια της αμαρτιας και φανερωσε την ομορφια της ψυχης.
Ετσι ησυχα,φοβισμενα ,διαβηκεν η μερα.Και καθως οι υστατες σκιες της νυχτας αρχιζουν να υποχωρουν, τις μυροφορες συνεχει η απορια   <<τις αποκυλισει ημιν το λιθον εκ της θυρας του μνημειου;>>.Σκοταδι στο νου και αγωνια στην ψυχη,Ομως για λιγο.Γιατι ο λιθος του θανατου εγινε συντριμμια απο το φως της ζωης. Ασυλληπτες οι στιγμες της Αναστασεως.Αλλα θα τολμησει ο μελωδος<<Και αφνω ησυχια και δειλια κατεκρατησε της κτισεως απασης΄ο Δεσποτης γαρ της φυσεως των μνηματων εξηρχετο>>.
Η ενδοξη Ανασταση του Κυριου εχει συντελεσθει. Οι στρατιωτες δεν μπορουν να συνελθουν απο τον φοβο,οι μυροφορες απο το θαμβος και ο δρομαιος μαθητης-που αναγκασε αλλοτε τον πετεινο να λαλησει-θα εισελθει στο μνημα για να πεισθει. Θα το βρει λουσμενο απο το φως της ζωης.
Υστερα θα οδευσουν ολοι μαζι για τους εμμαους.Εκει θα τους τυλιξει ο χριστος με το γλυκυτατο φως του<<ειρηνη υμιν>>.Η πικρα των Μαθητων θα γινει χαρα,η δειλια τολμη και η αμφιβολια πιστη,καθως ο θανατος εγινε ζωη και το μισος αγαπη,την αγαπη οπως την διδαξε εκεινοςστις μαγευτικες ακρογιαλιες της Γεννησαρετ,οπως την επεκυρωσε επανω στον Σταυρο και οπως την εσκορπισε σε ολη την κτιση το χαρμοσυνο μηνυμα της Αναστασεως.Τωρα  καταλαβε η ανθρωποτης γιατι η μαγεια του Κυριου μπορεσε να δωσει την ειρηνη στις χειμαζομενες και αγωνιουσες ψυχες.
Απο το καινο μηνυμα Του και την <<καινην εντολη αναβλυσε μια καινουργια ζωη:Η χριστιανικη ζωη,με τις νεες ηθικες της αξιες.Ο Χριστιανισμος πρ οκαλεσε ανακαταταξη στον πινακα των αξιων και ετοποθετησε την αγαπη στην θεση της δικαιοσυνης. Η δικαιοσυνη ηταν για τους αρχαιους Ελληνες η σπουδαιοτερη κοινωνικη αρετη. Η αγαπη για τους χριστιανους<<αδελφους εν Κυριω>>θα γινει τωρα ο γνωμονας που θα ρυθμιζει τις σχεσεις αναμεσα στους ανθρωπους.
Και ειναι η καταταξη αυτη αρκετα αποκαλυπτικη της ουσιας του χριστιανικου πνευματος, που σαν θεια δροσος<<απεσταξε>>καιελυσε τον φλογμον της πολυθείας.Ε τσι ανοιξε η θεα των ουρανων και πληρωθηκε ο κραταιος ποθος της Λυτρωσεως.Η οποια ανεβλυσε απο το ξυλο του Σταυρου.
Ο Σταυρος παλι,εγινε ζωη και Ανασταση,η σιωπηλη κτιση τυλιχθηκε φως,που εισεδυσε εως τα καταχθονια και εως τα μυχια της ανθρωπινης ψυχης.Με την Σταυρωση και την Ανασταση τελετουργειται ο θριαμβος και αποκαλυπτονται η μεγαλοσυνη και η δυναμη του πνευματος, που οδηγησε τον ανθρωπο σε μια σιωπηλη προσευχη, τον εφερε κοντα στην αληθινη ζωη, τον γεμισε με πιστη προς την αγαπη και την ελπιδα της τελειωσεως,τον απελευθερωσε απο την ενδεια της ατομικοτητας και τον οπλισε με τον ισχυρο ποθο της νοσταλγιας για το Απεραντο.

ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΦΙΛ.ΚΩΣΤΑΡΑΣ
ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ.

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

ΟΜΟΡΦΟΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ














ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ 
ΜΑΡΙΝΑΣ ΓΙΑΥΤΟ ΚΑΙ ΔΙΑΚΟΠΗΚΑΝ ΟΙ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΓΙΟΓΡΑΦΗΣΗΣ.





ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΑΥΤΟ ΚΙΟΣΚΙ ΕΧΕΙ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΔΕΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙ
ΤΑ ΞΥΛΑ ΑΡΧΙΣΑΝ ΝΑ ΣΑΠΙΖΟΥΝ ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΑΚΟΥΜΠΑΣ ΕΝΑ  ΔΟΚΟ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ ΟΛΗ Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ.ΕΙΝΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟ ΟΤΙ ΕΑΝ ΔΕΝ ΣΥΝΤΗΡΗΘΕΙ. ΘΑ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΚΙΝΔΥΝΟ ΠΑΝΤΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΣΜΟΥ.
ΟΛΟ ΤΟ ΑΛΣΟΣ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΥΠΟ ΕΓΚΑΤΆΛΕΙΨΉ ....ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΧΕΙ ΕΥΘΥΝΗ Ο ΔΗΜΟΣ... ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ ΦΩΤΙΣΜΟΥ,ΤΗΣ ΚΑΘΑΡΙΟΤΗΤΑΣ ,ΤΟΥ ΚΑΛΛΩΠΙΣΜΟΎ ΤΩΝ ΠΑΡΤΕΡΙΩΝ, ΑΛΛΑ  ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΠΟΚΟΜΙΒΗΣ ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ.
ΑΠΑΡΑΊΤΗΤΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΣΥΝΤΗΡΗΣΗ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΑΤΙΩΝ.
ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΚΑΛΛΟΣ ΚΑΙ Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ                      ΑΞΙΖΟΥΝ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΜΑΣ

































Η ΟΜΟΡΦΗ ΘΕΑ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΑΠΟΣΤΟΛΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ









ΟΙ ΣΠΗΛΙΕΣ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ.
ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΗΜΑΔΙΑ ΠΑΡΑΝΟΜΗΣ ΑΝΑΣΚΑΦΗΣ 
ΟΛΟΙ ΨΑΧΝΟΥΝ ΤΟΝ ΘΗΣΑΥΡΟ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΜΑΡΙΝΑΣ.
ΛΙΓΟΙ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΟΤΙ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ ΤΟΥ ΑΛΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο 
ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΘΗΣΑΥΡΟΣ .